يون زدايي خازني (Capacitive Deionization) يك فرآيند نمك‎زدايي است كه به دليل مقرون به صرفه بودن و صرفه‎جويي در مصرف انرژي توجه بسياري از محققان را به خود جلب كرده است. به طور خلاصه در روش هاي يون زدايي خازني يكي از مشكلات اصلي كارآمدي الكترودهاي مصرفي است، به عبارت بهتر ظرفيت جذب يون در اين الكترودها نكته كليدي مهمي است. معمولا از كربن فعال براي ساخت الكترودهاي جاذب يون در روش هاي يون زدايي خازني استفاده مي گردد، اما اين الكترودها ظرفيت جذب پايين و تمايل به جذب يون پائيني دارند. اهداف اين اختراع اين است كه با تغيير در ساختار الكترودها با به كارگيري گرافن سه بعدي به منظور افزايش تخلخل الكترودها ظرفيت جذب يون آنها را بالا برده و از طرفي با اصلاح الكترودهاي گرافني تهيه شده با اكسيدهاي نامتجانس منگنز دي اكسيد (به عنوان كاتد) و نيكل اكسيد (به عنوان آند) تمايل جذب يوني الكترودها بر اساس اختلاف در پتانسيل زتاي اكسيدهاي فلزي به كار برده شده افزايش يابد. در اين حالت ظرفيت جذب يوني بر واحد وزني الكترودهاي تهيه شده افزايش بسيار خوبي يافته و قادر به كاهش يون (شوري) از آب لب شور از ppm 1000 به ppm 200 مي باشد.